Στα έθιμα των Χριστουγέννων αναφέρεται το επιστολικό κείμενο του Γρ. Ξενόπουλου "κάποια Χριστούγεννα", μιλώντας για το Ζακυνθινό έθιμο της χριστουγεννιάτικης κουλούρας που πραγματοποιούνταν κάθε χρόνο στο πατρικό του συγγραφέα.
https://www.youtube.com/watch?v=Nc8iZAwlR34
Η επιστολή του Γρηγόριου Ξενόπουλου γράφτηκε τα Χριστούγεννα του 1925 και απευθυνόταν στους μικρούς αναγνώστες του περιοδικού «Διάπλασις των παίδων»
«Διάπλασις των παίδων»: περιοδικό για παιδιά που διηύθυνε ο Γρ. Ξενόπουλος με
επιτυχία για 50 χρόνια (1896-1944, 1946-1948). Ανανέωσε την ύλη και εµπλούτισε
το περιοδικό µε νέες στήλες, µε πιο αντιπροσωπευτική τη µόνιµη στήλη «Αθηναϊκές
επιστολές» που έγραφε ο ίδιος µε την υπογραφή «Σας ασπάζοµαι, Φαίδων». Οι
επιστολές αυτές αποτελούσαν ένα είδος χρονογραφήµατος-σχολίου για παιδιά και
νέους, µε προσωπικό ύφος και µε ιδιαίτερα αφηγηµατικά χαρακτηριστικά.
ΕΝΟΤΗΤΕΣ:
1η:«Αγαπητοί μου….Δεν τα βλέπω.» Η ζακυνθινή κουλούρα ως απαραίτητο
συμπλήρωμα για τον εορτασμό των Χριστουγέννων.
2η : «Και δεν τα ΄βλεπα πραγματικώς……τα Θεοφάνεια. » Εορτασμός
Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς κατόπιν εορτής.
3η: «Κάποιο χρόνο όμως….και να μένει στη Ζάκυνθο.» Η αποξένωση από το έθιμο της
κουλούρας.
4η: «Έτσι εξήγησα τότε…..Σας ασπάζομαι Φαίδων». Σύγκριση Ζακυνθινής κουλούρας
και μέλανα ζωμού
.
ΘΕΜΑ: Η Ζακυνθινή κουλούρα παίζει σημαντικό ρόλο για τον
επιστολογράφο για τον εορτασμό των Χριστουγέννων στα φοιτητικά του
χρόνια, ωστόσο αδιαφορεί α για το έθιμο, όταν τον αφομοίωσε η ζωή της Αθήνας.
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ:
- παρουσιάζει έντονα λαογραφικά χαρακτηριστικά της ελληνικής θρησκευτικής παράδοσης και της παραδοσιακής οικογένειας του περασμένου αιώνα.
- Η συναισθηµατική σχέση (μη στατική) που διαµορφώνει κάθε εποχή το άτοµο µε τον τόπο, τους κοινωνικούς θεσµούς, τα πρόσωπα του περιβάλλοντός του
- διαπίστωση ότι κάθε πράμα ταιριάζει στον τόπο του και επομένως, για να προτιμάει κανείς τη ζακυνθινή κουλούρα,πρέπει να ‘ναι Ζακυθινός και να μένει στη Ζάκυθο .
- Ο ρόλος της νοσταλγίας είναι καθοριστικός για την ωραιοποίηση των καταστάσεων
- Η σημασία της τοπικής παράδοσης στη ζωή των ανθρώπων και στη διαμόρφωση της θρησκευτικής τους συνείδησης.
- Η απομάκρυνση από τη γενέτειρα οδηγεί και στη χαλάρωση του δεσμού με την τοπική παράδοση.
- Η επιστολή έχει τη μορφή χρονογραφήματος: λογοτεχνικό είδος στο οποίο ο συγγραφέας με προσωπικό ύφος παρουσιάζει ένα θέμα της επικαιρότητας με ανάλαφρη διάθεση, χάρη, ευφυολογία, ειρωνεία. Δημοσιεύεται συνήθως σε εφημερίδες ή περιοδικά. ΓΛΩΣΣΑ: Απλή δημοτική πλούσιο λεξιλόγιο, έντονη χρήση σημείων στίξης
ΥΦΟΣ: ζωηρό
και παραστατικό με τόνο κουβεντιαστό, χιουμοριστικό
ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΟΙ ΤΡΟΠΟΙ: αφήγηση, περιγραφή, σχόλια, διάλογοι
ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟΠΟΣ: Αναδεικνύουν την αποξένωση του αφηγητή από το έθιμο
της κουλούρας. Αρχικά, είναι γεμάτος νοσταλγία. Όταν όμως η απουσία του
από το οικείο περιβάλλον παρατείνεται ο αφηγητής αδιαφορεί για το έθιμο
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΙΣΗ: Για να επιβεβαιώσει ο αφηγητής το συμπέρασμά του πως « κάθε πράγμα ταιριάζει στον τόπο του» , παραλληλίζει την κουλούρα με το μέλανα ζωμό των Σπαρτιατών που οι Σπαρτιάτες τον είχαν για το καλύτερο φαγητό του κόσμου. Και αυτό, επειδή απλώς ήταν Σπαρτιάτες, ζούσαν στη Σπάρτη και ήταν συναισθηματικά δεμένοι με τις συνήθειες του τόπου τους
Η απέχθεια του Διονυσίου παραλληλίζεται με τη δική του απογοήτευση όταν μετά από χρόνια δοκίμασε την κουλούρα.
Έθιμα Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου